การศึกษาในปัจจุบันมีปัญหา จึงทำให้เกิดวิกฤติทางปัญญา แล้วพาให้เกิดวิกฤติชาติ การเรียนการสอนไม่เชื่อมโยงกับชีวิตจริงเน้นการท่องจำ แต่ไม่เน้นการคิดวิเคราะห์ สังเคราะห์และความคิดริเริ่มสร้างสรรค์ทำให้เด็กสมัยใหม่คิดวิเคราะห์ สังเคราะห์ไม่เป็น รวมทั้งการศึกษาแปลกแยกจากสังคม ศาสนาและวัฒนธรรม การศึกษาปัจจุบันเป็นการศึกษาแบบแยกส่วน ไม่สอดคล้องกับการดำรงชีวิตในสังคม ขาดการบูรณาการเชื่อมโยงด้านศาสนา ศิลปะ วัฒนธรรมเข้าไว้ในกระบวนการเรียนรู้อย่างเหมาะสม ทำให้ผู้สำเร็จการศึกษาอ่อนด้อยเรื่องคุณภาพ จริยธรรม และขาดความภูมิใจในศิลปะ และภูมิปัญญาไทย การศึกษาในระบบจึงห่างไกลชีวิตจริง ห่างไกลวิถีเกินไป หลายทฤษฎี หลายหลักสูตรนำมาใช้ในชีวิตจริงไม่ได้
การศึกษาต้องมีองค์ประกอบสำคัญคือ วิชาการและการลงมือปฏิบัติ ทำสองสิ่งนี้ให้สมดุลกัน เรียนรู้จากโรงเรียน เรียนรู้ในชุมชน เรียนรู้การใช้ชีวิตจะทำให้เด็กได้ค้นหาค้นพบพัฒนาตนเองและมีเป้าหมายในการดำเนินชีวิต กำหนดอนาคตของตนเองได้และอยู่ร่วมกับคน ชุมชน สังคม อย่างมีความสุข
ดังนั้นกลุ่มไม้ขีดไฟจึงเล็งเห็นความสำคัญไปที่การสร้างแหล่งเรียนรู้ในชุมชนเพื่อเป็นเครื่องมือที่ช่วยกระตุ้น เสริมสร้างการเรียนรู้ เสริมสร้างทักษะชีวิต เสริมสร้างการเรียนการสอนที่สมดุล เรียนรู้โดยลงมือทำ ฝึกให้ปฏิบัติจริงสอดคล้องกับสภาพท้องถิ่น เกิดการเรียนรู้ที่หลากหลาย ให้แก่เด็กและเยาวชนในการพัฒนาตน พัฒนาทักษะชีวิตก่อให้เกิดการถ่ายเทความรู้กันเป็นวงจร ซึ่งจะนำไปสู่สังคมแห่งการเรียนรู้ในอนาคต
ซึ่งการดำเนินงานในครั้งนี้ได้รับการสนับสนุนงบประมาณจาก
กระทรวงพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์
