บันทึกจากผู้ร่วมกิจกรรม Volunteer start “แนวคิดการสร้างเป้าหมายให้เด็กผ่านการเล่นอิสระ”

 บันทึกจากผู้ร่วมกิจกรรม Volunteer start “แนวคิดการสร้างเป้าหมายให้เด็กผ่านการเล่นอิสระ”
บันทึกจากผู้ร่วมกิจกรรม Volunteer start ครั้งที่ 1
 
” ช่วงงาน DUP ที่ Friends & forest ได้มีโอกาสเจอกับพี่ปอน Coco Trilo แห่ง ธรรมดาวิถี : Thammada Experience พูดคุยกันว่าปากช่องเองก็มี community คนทำงานขับเคลื่อนที่น่าสนใจอยู่เยอะ แล้วก็เลยคุยกันถึง กลุ่มไม้ขีดไฟ ที่ส่วนตัวได้ยินชื่อมานานมากแล้ว แต่ไม่เคยมีโอกาสได้ติดตามอย่างจริงจัง
พอเสาร์อาทิตย์ที่แล้วมีเปิดค่าย Volunteer start เราเลยรีบสมัครเพราะอยากรู้จักกลุ่มนี้มากขึ้น แล้วก็เหมือนได้พิสูจน์อีกครั้งว่า การ Networking กับเครือข่ายที่ “เพื่อนแนะนำ” มันเวิร์กมาก ๆ
 
กลุ่มไม้ขีดไฟเป็นกลุ่มที่ทำงานมายาวนานต่อเนื่องเกือบ 30 ปี (อย่างเป็นทางการ) ปัจจุบันทำงานขับเคลื่อนเรื่องการเรียนรู้ของเด็กเล็กผ่านการเล่นและการอ่าน
พี่ ๆ เล่าว่าที่สนใจทำงานกับเด็กเล็ก เพราะในสมัยที่ยังทำงานกับวัยรุ่นและเยาวชน เราจะพบว่าปัญหามันมาไกลเกินกว่ากระบวนการเพียงไม่กี่ครั้งจะแก้ได้ เลยเกิดเป็นคำว่า “เพราะอะไรถึงเป็นแบบนั้น” มันมีหลุมขุดดักอยู่ตรงไหน เด็กจำนวนมากถึงดูมีโอกาส “รอด” จาก “ปัญหา” ได้น้อย
 
หลังจากศึกษาอย่างจริงจังจากหลากหลายกรณี ก็พบปัญหาร่วมกันในลักษณะที่ว่า “เด็กจำนวนมาก มีโอกาสในการเล่นไม่เพียงพอ” ซึ่งไม่ได้หมายความง่าย ๆ อย่างมีของเล่นน้อย มีเพื่อนเล่นน้อย มีที่เล่นน้อย มีเวลาให้เล่นน้อย แต่กินใจความถึงการ “ไม่ได้เล่นในแบบที่ตัวเองอยากเล่น” ด้วย
 
เมื่อสำหรับเด็กเล็ก การเล่นถือเป็นการฝึกทักษะหลาย ๆ ในชีวิต จึงไม่แปลกหากการถูกจำกัดการเล่นจะบีบให้เด็กจำนวนมากโตมาพร้อมการขาดทักษะบางอย่าง ปัญหามันติดตรงที่ว่าทักษะที่ขาดเหล่านั้นก็ดันเป็นทักษะสำคัญต่อการใช้ชีวิตประจำวันด้วย
เราพูดกันว่าเวลาที่เด็กยัง “เล่นไม่เสร็จ” แล้วถูกบังคับให้หยุดเล่น มันจะพัฒนาเป็นปมในใจจนกว่าเราจะสามารถเติมเต็มการเล่นนั้นอย่างสมบูรณ์ได้ ตอนฟังก็ว้าวมาก แต่พอในค่ายได้มีโอกาสลองเล่นหลาย ๆ อย่างก็พบว่า เฮ้ย นี่มันจริงเกินไปแล้ว แล้วก็มาพบว่าตัวเองมีลักษณะการเล่นไม่เสร็จอยู่เต็มไปหมด
 
จนชวนให้รู้สึกว่าเรานั้นโชคดีมากที่ได้มีโอกาสฟังและคิดถึงเรื่องนี้ ในขณะที่ยังมี “เด็ก” ที่เล่นไม่เสร็จอีกจำนวนมากกำลังเคว้งคว้างอยู่ในสภาวะดังกล่าว
 
การทำงานของทีมเป็นแรงบันดาลใจให้เรามาก ๆ ยิ่งมีโอกาสพูดคุยยิ่งรับรู้ได้ถึงความแน่วแน่และ “ไฟ” ที่อยากขับเคลื่อนประเด็นของตน ความหนักแน่นของไฟนั้น ได้จุดฝันในใจให้คนอื่น ๆ ไปพร้อมกันด้วย สนุกมาก ๆ ไม่ผิดหวังจริง ๆ ที่ได้มีโอกาสรู้จักกัน และพอเรายิ่งเจอคนที่ฝันในโลกแบบเดียวกัน เรายิ่งมีไฟที่อยากจะทำสิ่งที่เรากำลังขับเคลื่อนมากขึ้นไปอีก
ขอบคุณที่เป็นแรงบันดาลใจให้กันและกันครับ “
 
…………………
ขอบคุณบทบันทึกของ Peerapon Thongpak (พลาสเตอร์)
ตามอ่านบทความเต็มๆ ได้ที่ https://open.substack.com/pub/musefoundation/p/470…